Sichle

Artykuły turystyczne

   Kwi 15

Krościenko – Trzy Korony

Trzy Korony w Pieninach należą do kanonu turystycznego szczytów, które trzeba koniecznie odwiedzić i z których roztacza się widok zapierający dech w piersiach. Pod koniec marca tego roku miałam okazję wspiąć się na te szczyty, tak więc postanowiłam zrobić, krótki opis trasy.

Czas przejścia: około 5 – 6 godzin.

Trasę rozpoczęliśmy w Krościenku nad Dunajcem, skąd zielonym szlakiem podeszliśmy do granic Pienińskiego Parku Narodowego. Stamtąd żółtym szlakiem doszliśmy do pierwszej tablicy (tak, tu duży ukłon w stronę parku za tablice edukacyjne) Bańków Gronik 678 m n.p.m. sygnalizującej rozejście się szlaków (niebieski na Sokolicę). Naturalnie podążyliśmy dalej żółtym szlakiem ruszyliśmy by dotrzeć nad Pieniński Potok.

Turzyca Prosowa Pieniński Potok

Turzyca Prosowa nad Pienińskim Potokiem

Pieniński Potok otacza tzw. młaka eutroficzna. W miejscu, w którym przekraczamy potok, tworzy on małe rozlewisko zajęte przez roślinność wilgociolubną. Typowymi gatunkami roślin tam występujących są: kozłek całolistny, knieć górska (kaczeniec) i rosnąca w kępach turzyca prosowa. Ekosystemy tego typu są naturalnymi zbiornikami, dzięki czemu zapewniają dostateczną wilgotność w swoim otoczeniu nawet w najbardziej suchych okresach. Jednak coraz trudniej je zobaczyć, ponieważ są osuszane przez lokalizowane w ich pobliżu ujęcia wody. Na tablicy edukacyjnej możemy również zobaczyć zdjęcia wełnianki szerokolistnej, knieci błotnej i kruszczyka błotnego. Wzdłuż potoku biegnie niewielkie korytko na wodę 😉

Przekraczając Pieniński Potok skręcamy na niebieski szlak wiodący już bezpośrednio na Trzy Korony. Kolejny postój to Polana Wyrobek. Miejsce jest wyjątkowe pod względem występujących tu gatunków roślin. Polana Wyrobek należy do kompleksu ciepłolubnych łąk pienińskich i łąk ziołoroślowych będących miejscem występowania 27 gatunków wpisanych na czerwoną listę roślin zagrożonych w Polsce. W 2001 roku wykupiono część polany o powierzchni 5,3 ha w celu wprowadzenia zabiegów ochronny czynnej, polegających na corocznym koszeniu i usuwaniu siana. Możemy tu spotkać m.in. przelot pospolity i koniczynę pagórkową.

Kawałek dalej docieramy do skrzyżowania szlaków, z którego rozciąga się piękna panorama na Tatry i kolejna polana: „Umiarkowanie sucha łąka pienińska” (779 m n.p.m.). Łąki te należą do najbogatszych zbiorowisk roślinnych w Polsce. Na jednym metrze kwadratowym występuje 30-40 gatunków roślin kwiatowych. Obficie reprezentowane są motylkowate i storczykowate. Łąki pienińskie powstały na miejscu wykarczowanego lasu. Jak wyżej wspomniano systematyczne koszenie i usuwanie siana utrzymuje ich bogactwo naturalne. Co roku w innym miejscu pozostawiane są fragmenty niekoszonej roślinności jako ostoja i baza pokarmowa licznych owadów. Tutaj możemy spotkać m.in. koniczynę pogiętą, kozibród wschodni i storczyk bzowy.

Po krótkiej wędrówce pod górę i paru ślizgach na lodzie, w końcu stajemy u stóp Trzech Koron, na które prowadzą metalowe schody (zakaz wstępu w czasie burzy). Zastajemy tutaj rząd ławeczek dla oczekujących w kolejce na wejście. Oczywiście o tej porze roku, nie było prawie nikogo, prócz kilku osób, które podobnie jak my spokojnie wędrowały i podziwiały widoki. W tym oto miejscu znajduje się „Naskalna murawa górska”, czyli charakterystyczne zbiorowisko roślinne najpełniej wykształcone na skalistych szczytach masywu Trzech Koron. Jego szczególną cechą jest współwystępowanie roślin o odmiennych wymaganiach ekologicznych – gatunków wysokogórskich obok ciepłolubnych.

Tatry z Trzech Koron

Panorama na Tatry z Trzech Koron

Ze ścieżki prowadzącej na Okrąglicę (982 m n.p.m.) podziwiać możemy rośliny, których nie spotykamy w innych rejonach Polski, np. chryzantemę zawadzkiego, smagliczkę skalną, ożankę górską, mokrzycę szczecinolistną, czy chabra barwnego w odmianie pienińskiej.

Gdy już znajdziemy się na jednym ze szczytów Trzech Koron, to możemy podziwiać piękną panoramę we wszystkich kierunkach, na południe Tatry, na wschód piękne zakola Dunajca, na zachód i północ pozostałe szczyty i miasta.

Gdy już odpoczęliśmy, nasycyliśmy się widokami, to ruszyliśmy w dalszą trasę w kierunku Zamku Pienińskiego. Prowadzi nas tam dalsza część niebieskiego szlaku. Po drodze mijamy Polanę Kosarzyska (825 m n.p.m.), gdzie na tablicy informacyjnej można przyjrzeć się takim gatunkom roślin jak: lilia złotogłów, ciemiężyca zielona, ostrożeń głowacz czy złocień podblachowy (popularnie zwany stokrotką).

W grocie koło zamku znajduje się grota św. Kingi. Urodziła się w 1234 roku jako córka króla węgierskiego Beli IV. Ufundowała klasztor Klarysek w Starym Sączu. W zamku chroniła się przed Tatarami. Po samym zamku pozostały jednak już tylko ruiny.

Plan Zamku Pienińskiego

Plan Zamku Pienińskiego

Jak już wspomniałam po zamku został jedynie fragment murów wapiennych. Zamek Pieniński był jednym z najwyżej położonych zamków w Polsce (ok 750 m n. p. m.), na zboczu Góry Zamkowej (wysokość wierzchołka 799 m n. p. m.). Zbudował go w VIII wieku Bolesław Wstydliwy dla swojej żony Kingi, jako ośrodek strażniczo – refugialny Sądeckiego centrum osadniczego. Posłużył jako schronienie podczas najazdu mongołów w 1287 roku, a zniszczony został przez husytów w VI wieku. Zwany „Szczątkami klasztoru św. Kunegundy był celem najdawniejszych wycieczek w Pieniny. Obecnie jest to obiekt zabytkowy pod ochroną.

Z zamku szlak prowadzi na powrót na Polanę Wyrobek. Można jeszcze pokusić się o wejście na Sokolicę lub zejść do Krościenka nad Dunajcem.

You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

One Comment

  1. Wojtek pisze:

    Ja tam byłem miód i wino piłem

Pozostaw odpowiedź Wojtek Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.