Sichle

Artykuły turystyczne

   Wrz 15

Łańcuch Tatrzański (514.5), cz. 2 Budowa – rejon Czerwonych Wierchów

Zarys budowy

W budowie łańcucha tatrzańskiego wyróżniamy trzy główne jednostki stukturalne:

1) trzon krystaliczny z parautochtoniczną pokrywą skał osadowych – skały metamorficzne, intruzyjne różne odmiany granitu, granitoidy przeważają we wschodniej części Tatr, gnejsy i łupki krystaliczne w zachodniej; tworzy poprzeczne do rozciągłości Tatr wypiętrzenia (elewacje) i obniżenia (depresje) – odznaczają się w rozmieszczeniu pokryw skał osadowych zdartych na elewacjach i zachowanych na depresjach;

2) fałdy wierchowe;
3) dwie płaszczowiny reglowe (fałdy przywleczone z rejony znajdującego się na południe od Niżnych Tatr).

Fałdy Czerwonych Wierchów i Giewontu wraz z depresją Goryczkową i Doliną Cichą na Słowacji są przykładem elewacji i obniżeń. Fałd Giewontu ma jądro alochtoniczne jądro granitowe, które występuje w postaci czap tektonicznych na Czerwonych Wierchach, Goryczkowych Czubach i Kasprowym Wierchu, zalegających na wapieniach fałdu Czerwonych Wierchów.

Więcej w „Geografii regionalnej Polski” J. Kondrackiego.

Opracowane na podstawie: Kondracki Jerzy, Geografia regionalna Polski, wyd. III uzupełnione, PWN, Warszawa 2009, s. 359-362.

You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.